Scheiden met een puber 2 – Wat vertel je en wat niet?
Scheiden met een puber 2 – Wat vertel je en wat niet?
In onze blog van juli 2015 hebben we beschreven wat er kenmerkend is voor pubers en wat het voor hen betekent als hun ouders gaan scheiden. In deze en de volgende blog zullen we de logische vervolgvraag beantwoorden: wat kunnen gescheiden ouders doen voor hun puberzoon of –dochter? Deze blog gaat vooral over wat je ze vertelt en wat niet.
Openheid
Pubers zijn nieuwsgierig en tegelijkertijd zouden ze zo min mogelijk belast moeten worden. Met andere woorden, ze hebben (net als kleinere kinderen overigens) het recht om te weten wat er allemaal gebeurt en waarom, zonder dat ze informatie krijgen die ze niet kunnen verwerken. Een sfeer waarin open communicatie mogelijk is, is van groot belang. Stimuleer tot praten, leg uit, vertel hoe de dingen zitten.
Te open
Open communicatie is wat anders dan je kind betrekken bij alle beslissingen die er genomen moeten worden of alle emoties die de revue passeren openlijk aan hen laten zien. Pubers hebben recht op de waarheid, maar dat kan tevens een valkuil zijn. Soms is een van de ouders geneigd om alles met het kind te bespreken, of neemt niet de moeite om (telefonische) gesprekken met familie en vrienden te beperken tot de momenten dat het kind er niet bij is.
Nieuwsgierig
Sommige pubers zijn te nieuwsgierig. Ze doen hun best om voortdurend van alles op te vangen. Een meisje van 13 ging zelfs zover dat ze het dagboek van haar moeder las, in de hoop dat ze duidelijkheid zou krijgen over wat er allemaal precies aan het gebeuren was.
Een jongen van 16 wilde voortdurend alles weten over geld. De ouders gaven hem antwoord op al zijn vragen (en de antwoorden van de moeder waren natuurlijk niet altijd hetzelfde als die van de vader). Hij was zelfs mee aan het rekenen over de wijze waarop alle kosten verdeeld moesten gaan worden. Ondertussen had hij slapeloze nachten omdat hij bezorgd was hoe zijn moeder rond moest gaan komen.
Doseer de informatie
Vertel ze dus niet meer dan ze aankunnen. Stel ze zoveel mogelijk gerust. Er is een dunne scheidslijn tussen, aan de ene kant, je puber zoveel mogelijk op de hoogte houden en betrekken bij wat er gebeurt en hem of haar, aan de andere kant, niet teveel te belasten met zaken van volwassenen. Vooral omdat sommige pubers heel volwassen lijken en de indruk geven dat ze het allemaal wel aankunnen. Je kind is niet je vriend(in). Deel je emoties over je scheiding met andere volwassenen.
Echtscheiding Nijmegen
Deze blog is onderdeel van een reeks van 3 over het thema ‘Scheiden met een puber’.
- Scheiden met een puber 1 – typische puberdingen
- Scheiden met een puber 2 – Wat vertel je en wat niet?
- Scheiden met een puber 3 – over daders en slachtoffers, omgaan met veranderingen en liefde
Meer blogs over pubers:
