Als je eenmaal in een vechtscheiding bent beland, is er dan nog een weg terug? Justine van Lawick en Margreet Visser van het Lorentzhuis in Haarlem lijken een methode te hebben ontwikkeld die de weg terug mogelijk maakt: groepstherapie met andere ouders die in een vechtscheiding zijn verwikkeld. In de groep zitten stellen bij elkaar, die financieel en emotioneel zo zijn uitgeput dat ze zelfs bereid zijn om samen te komen. Door andere vechtende ouders te zien, herken je jezelf. Het vreselijke gedrag dat bij een ander stel zichtbaar wordt, is een spiegel van je eigen gedrag. En dat werkt.
Kindergroep
Parallel aan de oudergroep loopt de kindergroep. Kinderen geven op een creatieve manier uiting aan hun ervaringen met hun vechtende ouders en presenteren dit aan het einde van de sessies aan hun ouders. Zo spelen ze in een toneelstukje bijvoorbeeld een telefoongesprek na waarvan de ouders dachten dat ze het niet gehoord hebben. Heel confronterend.
Therapie voor het systeem
“Mensen die in een vechtscheiding terecht komen zijn getraumatiseerd: als kind, in de relatie of door de scheiding. Hun alarmsysteem is te scherp afgesteld waardoor ze steeds heel heftig reageren”, aldus Visser. Individuele therapie voor een van de ouders werkt niet, omdat de ouders steeds proberen de therapeut voor hun karretje te spannen. Therapie voor de kinderen werkt averechts omdat ze juist gevoeliger worden voor het geruzie van hij ouders. In deze groepstherapie vorm wordt het hele systeem onder handen genomen.
De ander als demon
Een van de dingen die van ouders gevraagd wordt, is te stoppen met de demonisering van de ander: de ander zien als de demon die erop uit is om jouw leven te verzieken, terwijl jij het zelf juist zo goed probeert te doen. Er wordt uitgelegd hoe het werkt en hoe dat ertoe leidt dat je je niet meer kunt inleven in de ander en iedere keer weer te heftig reageert. Vaak heeft een van de ouders een verstoorde omgang met de kinderen. Het is een vorm van demonisering, om daar altijd de andere ouder de schuld van te geven.
Twee versies van het verhaal
De verhalen van gescheiden ouders over de ander en de scheiding zijn heel sluitend en overtuigend en er staan niet alleen twee ouders maar twee groepen tegenover elkaar: die van familie, vrienden, nieuwe partners en hulpverleners. Dat maakt het extra ingewikkeld.” Als je met de ene partner praat denk je: je hebt gelijk. Zit je met de ander, dan denk je dat ook. Het gaat erom dat je die twee versies combineert”.
Kan het ook zonder therapie?
Zijn er ouders die het gelukt is om zonder hulp van buiten de negatieve spiraal van wantrouwen en kwetsingen om te buigen naar een positievere of neutrale omgang met elkaar? Hoe doe je dat? Wat is daarvoor nodig geweest? We horen het graag.
Meer lezen: groepstherapie bij een vechtscheiding
Echtscheiding Nijmegen