Als kinderen 18 jaar worden, zijn ze voor de wet meerderjarig. Vanaf dat moment hebben ouders geen wettelijk gezag meer over hen en hoeven ouders niet meer met elkaar te overleggen. Overleg vindt direct met de kinderen plaats.

De kinderalimentatie direct naar je kind?

In veel gevallen betekent dit dat de betaler van de kinderalimentatie (voor het gemak, de vader) zijn maandelijkse bijdrage direct aan het kind gaat betalen. Ook al woont het kind bij de moeder. En juridisch staat de vader in zijn recht. De vraag is of dit pedagogisch nou de meest handige actie is. Als de betaler de beslissing om het geld vanaf de 18^e verjaardag direct aan het kind over te maken, door hem alleen en zonder overleg is genomen, dan kun je ervan op aan dat dit irritatie of boosheid of op z’n minst een gevoel van teleurstelling bij de moeder teweegbrengt. De moeder zal vervolgens met het kind moeten gaan overleggen over kostgeld en de verdeling van de andere kosten.

Samen beslissen hoe je het wil

Als dit alles in onderling overleg tussen de ouders zou kunnen en als de ouders samen een verdeelsleutel af zouden kunnen spreken, kan dat veel stress en irritatie voorkomen. Ook bij het kind. Want hoe oud ze ook zijn en hoe lang de scheiding misschien ook geleden is, het rotgevoel dat een kind krijgt als hij of zij tussen twee ruziënde of elkaar vermijdende ouders staat blijft. Wettelijk kan de kinderalimentatie vanaf de 18^e aan het kind worden overgemaakt, pedagogisch is het niet altijd de beste boodschap.

Ter vergelijking; je gaat als vader toch ook niet onaangekondigd stoppen met je financiële bijdrage aan je kind als het kind 21jaar wordt. Dat overleg je toch ook.

Let ook hier op!

Als je gaat scheiden en je hebt meerderjarige kinderen die nog niet financieel onafhankelijk zijn hier een paar tips:

• NIBUD heeft geen maatstaven ontwikkeld voor jongmeerderjarigen (vanaf 18 jaar) die studiefinanciering (WSF) ontvangen. De WSF-norm voor studenten geeft aan wat de ouders op basis van hun inkomen kunnen bijdragen. Ouders zouden aansluiting moeten zoeken bij de WSF-norm, maar vooral ook in onderling overleg met het kind bepalen wat het kind nodig heeft.
• Totdat de kinderen 21 jaar zijn moeten eerst de kosten voor de kinderen gedekt zijn en wordt er dan pas gekeken of er nog draagkracht is voor partneralimentatie. Als de kinderen 21 jaar zijn geworden kan een ouder met een alimentatiebehoefte voorrang  krijgen op de kinderen als hij of zij daarvoor kiest. Tot 21 jaar gaan de kinderen voor, vanaf 21 jaar kan de ex-partner voorgaan.
• Denk bij het opstellen van het convenant vast na over wat je gaat doen met de partneralimentatie als een van de kinderen financieel onafhankelijk wordt; een herberekening? De partneralimentatie met een vastgesteld bedrag verhogen? Of doe je helemaal niets?

 

Rutten & Marianne Mediation/Echtscheiding Nijmegen