Vrouwen nemen nog altijd het merendeel van de zorg voor de kinderen voor hun rekening. Moeders leven zich daardoor meer in in de behoefte van hun kinderen. Maar denken daardoor ook vaak dat ze zelf het beste voor hun kinderen kunnen zorgen. Ze willen lang niet altijd de zorg met de vaders delen. En ze hebben de neiging om de boel naar hun hand te willen zetten*.

Zorgen, maar dan anders

Steeds meer vaders willen meer voor hun kinderen zorgen en dat uit zich dan in hun wens tot co-ouderschap. Niet alle moeders willen die zorg afstaan en zij proberen het aantal dagen dat de kinderen bij de vader zijn beperken met allerhande redenen, zoals ‘ze eten bij hem teveel junkfood, ze gaan te laat naar bed, ze zitten alleen achter de computer, hij brengt ze voortdurend bij zijn moeder onder’ en ga zo maar door. Vaders hebben met dit soort zaken vaak minder problemen; zij willen gewoon hun kinderen zien.

Het verschil

Vaders en moeders hebben verschillende opvoedstijlen. Moeders houden vast en beschermen. Vaders laten los (wanneer het kan). Zie het prachtige filmpje hierover op Youtube.

Bij het maken van afspraken over de opvoeding na de scheiding wordt dit verschil vaak pijnlijk zichtbaar. De vraag is wat het belangrijkste is: is dat een optimale zorg of het gegeven dat een kind recht heeft op de zorg van beide ouders ook al is die zorg misschien niet helemaal optimaal?

Zorgende vaders

Het allerbelangrijkste is de band van het kind met de vader. Ook al zijn er botsingen, conflicten of klagen ze steen en been. Ook al gaan ze weer met oude kleren naar school, stond papa alweer te laat op het schoolplein en heeft hij weer een andere vriendin. Kinderen moeten hun vader leren kennen. Vaders moeten de kans krijgen om voor hun kinderen te zorgen. Nog een leuk filmpje over de rol van vaders.

Controle laten varen

Een vader is zelf verantwoordelijk voor de kwaliteit van de band met zijn kinderen. Het is belangrijk dat ze weten wie hij is. Als ze opgroeien en volwassen zijn moeten kinderen zelf kunnen bepalen of zij de dingen anders zouden doen of dat zij over sommige zaken de confrontatie met hem aan willen gaan. Kinderen moeten de gelegenheid krijgen om dit zelf te bepalen, dat moet de moeder niet voor hen doen. Loslaten dus. De controle laten varen.

Leer de kinderen communiceren

Leer de kinderen om zelf aan de vader aan te geven als ze niet willen komen omdat het saai is, omdat zijn nieuwe vriendin er altijd is, omdat hij de hele tijd achter de computer zit. Leer ze uit te spreken wat eraan schort. Leer ze zelf hun issues met hun ouders uit te werken.

Kanttekeningen

Ik ben me ervan bewust dat er heel veel kanttekening te plaatsen zijn bij dit verhaal. Ik praat niet over situaties van verwaarlozing, misbruik of mishandeling. Maar zelfs als er duidelijk een grens wordt overschreden, zie deze blog, kan het toch verstandiger zijn om los te laten.

* En ja, ook deze blog is weer stereotype geschreven; de werkelijkheid zit nu eenmaal meestal in deze man-vrouw vorm gegoten.

Rutten & Marianne Mediation/Echtscheiding Nijmegen