Pubers lijken heel wijs. Pubers lijken overal een duidelijke mening over te hebben. Het kan dus soms heel verleidelijk zijn om aan pubers uit te willen leggen hoe het precies allemaal zit. Om je te gaan verdedigen tegen beschuldigingen of uitspraken van je ex. Om je kind in vertrouwen te nemen.

Praten over geld

Een voorbeeld. De vader heeft het gevoel dat hij krom ligt om zijn ex en zijn kinderen te onderhouden en dat hij daar niet voldoende waardering voor krijgt. Hij laat geregeld aan zijn kinderen doorschemeren dat hij vindt dat mama best wel meer zou kunnen werken, dat ze het geld uitgeeft aan verkeerde dingen, dat ze profiteert. “Vraag je moeder maar, ik geef haar al genoeg geld” is een zacht uitgedrukt voorbeeld. De moeder vangt dit op en gaat zichzelf verdedigen; “Ik kan niet méér werken, omdat ik er alleen voorsta met jullie”, “Jullie vader heeft makkelijk praten, hij gaat zelf op dure vakanties met zijn nieuwe vriendin”. Sommige ouders gaan zelfs zo ver om de volledige inkomsten, de hoogte van de partneralimentatie, de kinderalimentatie en het vermogen uit de scheiding aan de kinderen voor te leggen. In de hoop dat kinderen zo zien hoe de vork precies aan de steel zit.

Niet doen!

Kinderen willen dit soort informatie niet horen. Op deze manier worden kinderen in een conflict tussen hun ouders betrokken. Kinderen kunnen hier helemaal niets mee en raken alleen maar verstrikt in verwarrende gevoelens. Stop hiermee!! Zelfs als ze het lijken te begrijpen.

Verdedigen werkt averechts

Hoe stop jij als je ex door blijft gaan? Gewoon door te stoppen. Je denkt n.l. dat jouw beeld bij de kinderen er positiever uit komt te zien als je jezelf gaat verdedigen, of dat hun beeld over jou er negatiever uit komt te zien omdat je je ex de vrije loop laat. Niets is minder waar. Jij bent degene die wijsheid toont door je niet tot dit soort praatjes te laten verleiden. Je kinderen zullen jou er dankbaar voor zijn. Dankbaar dat jij je volwassen zaken zelf oplost. Hun liefde en leven tussen twee ouders en twee huizen te moeten verdelen is al verwarrend genoeg.

Als ze iets willen weten, mogen ze het vragen

Laat je kinderen wel weten dat ze je altijd kunnen vragen naar jouw kijk op de dingen. Jij vertelt het ze pas als ze erom vragen. Als je antwoorden open en relativerend zijn (dus niet boos en beschuldigend) zullen ze zich de volgende keer veilig genoeg voelen om samen met jou over de scheiding te praten.

Echtscheiding Nijmegen