Over het algemeen zijn de geleerden het erover eens dat vrouwen meer empatisch zijn dan mannen. Volgens psychologen en hersenonderzoekers komt dat door een verschil in de hersenen. Onlangs stond in een artikel in de Trouw dat mannen die meer zorgen voor hun kinderen, ook meer empatisch zijn naar hun kinderen. Zorgende mannen kunnen zich beter inleven in de behoeften van hun kinderen. En vrouwen zijn dus ook meer empatisch omdat ze (over het algemeen) meer zorgen voor de kinderen, meer tijd met hun doorbrengen en dus eerder de behoeften van kinderen aanvoelen. Empathie is aangeboren, maar kun je ook ontwikkelen.
Evenwicht
Als een stel samen is, is er een soort van evenwicht. De moeder is meer gericht op de ander, de vader is meer gericht op zichzelf. Het ene is niet beter dan het andere. Een gezonde persoonlijkheid heeft die twee gerichtheden in zich verenigd. Als ouders gaan scheiden kan dat evenwicht zoek raken. Dat wordt vaak zichtbaar wanneer er een nieuwe partners in het spel komen.
De nieuwe vriendin
In mijn ervaring hebben mannen sneller een nieuwe vriendin en introduceren die ander ook sneller in het leven van hun kind. En dan ook vaak meteen helemaal. Vrouwen zijn daarin terughoudender en ik heb de indruk dat dat komt omdat vrouwen toch gevoeliger zijn voor de effecten die dat heeft op kinderen. Vrouwen voelen eerder aan wanneer kinderen in de war raken door een nieuwe partner, wanneer ze zich aan de kant gezet voelen of geen tijd krijgen om aan de nieuwe situatie te wennen. Mannen verliezen zich eerder in hun nieuwe relatie; zij zijn dol op de nieuwe vriendin en gaan er dus vanzelfsprekend vanuit dat de kinderen dat ook zijn. Of, ook al zijn kinderen niet dol op de nieuwe vriendin, dan vragen vaders eerder van hun kinderen dat zij zich aanpassen aan de nieuwe situatie.
Dan mag je niet mee op vakantie
Een ander voorbeeld uit de krant. Een puberzoon wil niet meer op vaste tijden om het weekend naar zijn vader omdat zijn vriendin daar altijd is. Hij wil komen, wanneer hij daar zin in heeft. De reactie van de vader is dat zoonlief niet met hem op vakantie mag, als hij niet meer om het weekend komt. De moeder kan het niet over haar hart verkrijgen om haar zoon alleen thuis te laten en zegt haar eigen vakantie af.
Hoe zou het voelen?
De kunst is om je in te leven in hoe het voor kinderen voelt als er een andere vrouw de plaats inneemt van de moeder. Als het te snel gaat kunnen kinderen hier volledig van in de war raken. Hier is het nodig dat je je inleeft in de behoeften van je kinderen en je eigen behoeften opzij schuift. Wacht, geef je kinderen de tijd om aan de nieuwe situatie te wennen en geef hen een stem in het waar, wanneer en hoe lang ontmoeten van een nieuwe partner. En weet, vaak lijkt het in eerste instantie dat kinderen er helemaal geen moeite mee hebben. Zij zijn geneigd om te kiezen voor het geluk van de ouder.
Mijn eigen familie
Piet is familie en een paar jaar geleden gescheiden. Ik heb een goede band met zijn ex-vrouw. Piet woont in de woning waar de kinderen zijn opgegroeid. Onlangs was ik daar uitgenodigd. Op het moment dat ik binnenkwam stond Piet’s nieuwe vriendin in de keuken te koken. Mijn eerste instinctieve gevoel: ‘jij hoort hier niet, dit is de keuken van Piet’s ex”. En dan te bedenken dat Piet voor mij ‘maar’ familie is, ik nooit in dat huis gewoond heb, ze al drie jaar uit elkaar zijn en ze zich allebei beter voelen dan tijdens hun huwelijk. En toch komt bij mij dit basale gevoel naar boven. Kan je nagaan hoe dat voor kinderen moet zijn….
Rutten & Marianne Mediation/Echtscheiding Nijmegen